เมื่อมั่งมีอย่าโอหัง จนไม่เอาพี่เอาน้อง สักครู่จะเป็นคนมั่งมีต กอั บเสมอเหมือนชายคนนี้..

[Ailie662]

นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ใน เกือบทุกเฉ ตของ ก รุ งเท พ และก็หั วเมืองใหญ่ๆรวมและจากนั้นก็ราวๆ 500 ไร่

แล้วก็เมื่อ 30 ปีก่อนนั้น ผมพกเงินในกระเป๋าไว้เที่ยวครั้งละเป็นแสนๆทำมาค้ าข ายได้เงิน


มามากไม่น้อยเลยทีเดียว ก็ส่งลูกเรียนประเทศนอกหมด ไม่ต้องดำเนินงานให้เรียนอ ย่ า งเดียวเมี ย ผมถูกใจ


เ ล่ นหุ้ น ราค าหุ้ นก็ขึ้นเอาๆก็ได้กำไรมาเยอะแยะอยู่เช่นกัน พวกเราก็มีเงินสดหลายร้อยล้ าน

และจู่ๆพอเพียงอยู่มาวันนึงนั้น ก็มีญาติผมคนหนึ่งเดื อ ดร้อนมายืมเงิน วันนั้นผมก็เลยด่ าเขาซะแร ง

แบบที่ว่าเสียๆหายๆเพราะว่ารู้สึกว่าตัวเองมีเงินมากมายจะกล่าวอะไรกับคนใดกันแน่ยังไงก็ได้

แต่ก็ให้เงินเขาไปอยู่นะ แสนนึง บอกเขาว่าไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกนะ

เพราะเงินที่ให้ รู้สึกว่าให้ทาน แล้วต่อจากนั้นเขารับเงินพร้อมน้ำตา ในขณะนั้นผมไม่ทราบเลยว่า

เขาจะรู้สึกแบบไหนเมื่อผมคิดการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย าแล้วในปีนั้นเกิดวิ ก ฤ ต


น้ำหลาก พัดพาทุกอ ย่ า งไปจากชีวิตผม รถยนต์ผม 19 คันบ้านอีก 5 หลัง ที่ดินจำนวนมาก เงินสดที่เคยมี


แฟนผมเล่นหุ้ นพี่สาว งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูกก็ทำธุรกิจจนหมดเนื้อหมดตัวข าดทุนข้างใน 2 ปี

คือสิ่งที่มีมันหายไปในพริบตา เหลือไว้เพียงหนี้ 200 กว่าล้าน ปัจจุบันนี้ผมคือบุคคล ล้ ม ละ ล า ย

เช่าห้องพออยู่ได้ ข ายก๋วยเตี๋ยวไปวันๆป ร ะ ทั ง ชี วิ ต แล้วก็เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระหัวใจ

ทำอะไร ทั้งลูกผมก็ต่างแยกย้ า ยกันไปเอาตั ว ร อ ดต่างคนต่างไป ไปตามทางชีวิตตนเอง

ผมไม่เคยได้เห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้ผมอายุ 76 ปีแล้วผมจำต้องยกหม้อ ก๊วยเตี๋ยว

ล้างจาน แม้กระนั้นพอเพียงมันอยู่นานวันเข้าทุกวันนี้ ผมปลงได้เอง ผมมาตรากตรำตอนแก่แต่ว่า

ก็พอเข้าใจชีวิตเยอะขึ้นเรื่อยๆ เงินค่าเช่ าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา

ให้เขาไปแสนนึง แต่ลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้า บอกผมว่าพ่อผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง

เพราะในตอนนั้น ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัด คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้ราวกับบิดาผมเป็นหม า

พ่อผมยอมหมดเพราะชีวิตลูก มีค่ามากยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด แม้กระทั่งทำ อ ย่ า ง ไรพ่อก็ยอม

ถ้าเกิดมีเงินจะให้หามาคืนคุณลุงให้ได้ รวมทั้งแสนนี้ผมคืน ส่วนห้าหมื่นคือด อ กละกัน

ไม่มีหนี้บุญคุณต่อไปแล้ว แต่แม้คุณลุงทุกข์ยากลำบาก คุณลุงมายืมกับผมได้นะ ผมจะให้ก ู้


ผมจะไม่ด่ าเหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผมหรอกนะ เพราะว่าถ้าหากขาดเงินคุณลุง ผมอาจไม่ร อดในวันนั้น

เพราะเงินแสนที่คุณลุงโยนให้ มันต่อ ชีวิตให้ผมได้ ผมเอาอย่างที่พ่อบอกแล้วให้ทดแทนหนี้

ก้อนนี้ให้คุณลุง แล้วก็ส่วนลูกคุณลุง ผมไม่รู้ก ร ร มของใครของมันนะ

เมื่อได้ยินดังนั้น ผมเดินร้องไห้ มาถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง และลงทุ นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ

มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มตามสนอ ง

หลานเขาไม่ได้ด่ าผมแม้กระนั้นหลานพูดความจริงให้ฟัง แค่ผมรับเรื่องจริงไม่ได้แค่นั้น

แต่ว่าในเวลานี้ผมเป็นสุขดี พระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านค้าผม ผมไม่คิดเงิน

ตอนผมมีจำนวนมากผมรังเกียจคนบอกบุ ญผม ไม่เคยทำบุ ญเลย ผมรับประทานผมเที่ยว

แม้กระนั้นเวลานี้ผมหมดกระเป๋า มีหนี้ ไม่มีเพื่อนฝูง ไ ร้ ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ

เข้าวัดเป็น ในช่วงเวลานี้ผมห่วงเพียงแค่เมียผมผมภาวนาให้เมี ยไปก่อนผม เพราะว่าไม่อย าก

มองเห็นภรรยาลำบ าก ไม่ต้องถามว่าผมเป็นใคร ร้านอยู่ตรงไหน

เพียงแค่จะเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน ให้เป็นข้อคิดเตือนใจ อาจไม่มีคำว่า ย า กจนกระทั่งสำหรับคนขยัน

ไม่มีการปลงตก ถ้าไม่เคยสูงสุด แล้วมาต่ำสุด และประเด็นนี้สอนใจได้ดีจริงๆ

มันถือเป็นการสอนใจ สำหรับใครหลายคนเลยที่ทะนงตน ลืมตัว รู้สึกว่าตัวเองเหนือคนใดกัน

"มองดูให้สูงเหมือนฟ้า
แม้กระนั้นอย่าลืมว่าที่ที่ยืน
...เป็นพื้นดิน..."
รวย
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/12927/
คำค้นหา : ตกอับ