ยุบวงไหมแม่นกน้อย ตอบแล้วหลัง สูญเสียผู้ก่อตั้ง

[dsmol19]

หลังจากที่วงการหมอลำสูญเสีย บิดาหลอด ผัวของ แม่ นกน้อย อุไรพร ผู้ก่อตั้งวงดนตรีหมอลำโด่งดังเสียงอิสาน ในวัย 71 ปี เมื่อวันที่ 12 ม.ย. ก่อนหน้าที่ผ่านมาในบ้านตองห้า บ้านพักเสียงอิสาน จังหวัดอุดรธานี หลังจากเจ็บไข้หลายโรครุมเร้า

ล่าสุด "แม่นกน้อย" ได้ออกมาเปิดใจในรายการโต๊ะหนูแหม่ม กับพิธีกรตัวแม่ หนูแหม่ม สุริวิภา ถึงการสูญเสียคราวนี้ของภาควิชาเสียงอิสาน แล้วก็วงจะไปต่อยังไง เดินหน้าหรือต้องหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้ในวันที่ไม่มีเสาหลักแล้ว
เมื่อสูญเสียเสาหลัก วงจะยังไปต่อยังไง?

เวลานี้วงยังเดินอยู่ ถ้าหากพวกเรามีภารกิจพิเศษทราบว่าจะดูแลที่วง ซึ่งพวกเราก็กลับมาเล่นคอนเสิร์ตดังเดิม ในความรู้สึกของเราหลังจากที่ห่างหายไปแวะเวียนเลิศป๊ะป๋า ซึ่งบางการแสดงดนตรีก็ไม่ได้ไป ยังไม่เคยชินกับเราแต่ว่าของผู้ชมที่มองเรา แต่พวกเราก็รู้ว่าแววตาของเขาด้วยพลังเลื่อมใสที่มองเรา ทุกคนก็เข้ามาให้กำลังใจภายหลังที่ออกไปหน้าเวที เราก็รู้สึกเวิ้งว้างมากมายในวันที่ไม่มีป๊ะป๋า

อยู่ด้วยกันมากี่ปี?

ตลอด 48 ปีที่อยู่ด้วยกันมาก็เท่าอายุวงเสียงอิสาน

พ่อป่วยไข้เป็นอะไร?

ก็ป่วยหนักตามที่เราเห็นตามข่าว เป็นมานานมาก และก็ล่าสุดโรคเบาหวานความดัน ซึ่งก็ดูแลตนเองหาหมอจากที่คุณหมอนัดหมาย แต่ว่าพ่อดื้อเนื่องจากหมอนัดไม่ค่อยจะไป แต่ว่ายาที่คุณหมอให้มาเค้าก็จะแอบซ่อนไว้แล้วก็ซื้อรับประทานเอง ไม่ยินยอมไปให้แพทย์ตรวจ แต่พอยาหมดก็เอายาตัวอย่างไปซื้อมากินเอง โดยไม่มีกลับไปเช็กสุขภาพตนเองว่าความดันคืออะไร เบาหวานเป็นอย่างไร วันนั้นอาการที่เขาเป็นพวกเราเริ่มจิตตกไม่ไหว แล้วคือท้องเดินอย่างแรงไม่หาย แต่ว่าเขาก็ใจแข็งไม่อยากไปหา เราก็ติดต่อทางโรงหมอให้รถโรงหมอมารับเค้าเลย แม้กระนั้นท่านก็ยังซุกซนไม่ยินยอมไปแบบเหนื่อย เค้าก็ยังพูดว่าผู้ใดกันสั่ง ผมไม่ไปนะพ่อไม่ไปนะ ยังมาว่าแม่อีกเป็นเค้าใจแข็งสุดๆซึ่งแผลที่เท้าเนื้อก็เริ่มดำขึ้นมาเรื่อยและก็สังเกตว่ามันผิดปกติ เขาก็ยังมาบอกว่าตัดก็ตัดที่บ้านได้ เป็นไม่ต้องการที่จะไปโรงพยาบาล

ท่านได้บอกอะไรไหม?

คือท่านติดเชื้อโรคในกระแสโลหิต ติดโรคในปอด ช่วง 3 วันก่อนจากไปก็ยังคุยกันได้ ก็ยังเข้าใจ จะอ้อนพวกเราตลอดไม่ต้องการให้เราไปการแสดงดนตรี
ตลอด 48 ปี เริ่มไปเจอกันได้อย่างไร?

เมื่อก่อนท่านคือพิธีกรและเราเป็นนักร้องก็ได้ทำงานร่วมกัน เราก็มาจากจังหวัดศรีสะเกษมาตัวผู้เดียว ด้วยคำปรามาสว่าพวกเราจะไปได้ซักกี่น้ำ ซึ่งคุณพ่อก็พูดว่าช่างเถิดประเดี๋ยวผมจะดูแลดูใจกันมา ซึ่งมาเป็นคณะเสียงอิสานช่วงแรกก็ตั้งเป็นวงดนตรีของ นกน้อย อุไรพร ซึ่งเราก็มาเปลี่ยนแปลงรวมกลุ่มหมอลำเล่นจนถึงแจ้งเลย ซึ่งตอนนั้นคุณพ่อก็วางหมากให้พวกเรา แล้วเราต้องเดินตามมาของเขา เนื่องจากว่าเราก็ทำอะไรไม่เป็นเลยเราต้องฝึกรำ เพื่อจะได้เป็นตัวเอกของวงพวกเราถึงจะสามารถดูแลคนอื่นได้ รวมทั้งการดำรงชีวิตก็ซวดเซตลอด จนคุณแม่ของพวกเรามายอดเยี่ยมท่านก็บอกว่าจ่ายยังไงถ้าหากไม่รอดจะเอาลูกของพวกเรากลับบ้านแล้วนะ ซึ่งป๊ะป๋าก็พูดว่าผมต้องการมีทุนสักตั้งหนึ่ง และเวลานี้เอานาไปเข้าแบงก์รวมทั้งได้มา 300,000 ได้มาเป็นทุนในการสร้างภาควิชาเสียงอิสาน ซึ่งมีเสียงตอบรับที่ดี แม้กระนั้นอุปสรรคก็มากมายก่ายกองด้วยเหมือนกัน เพราะว่าเราเป็นหัวหน้าหญิง เซนส์ก็มีทุกครั้งมบางบุคคลที่ไม่เปิดใจยอมรับพวกเราด้วยเหตุว่าพวกเราเป็นผู้หญิง บางบุคคลเป็นเค้าไม่เอาเลยซึ่งคุณพ่อก็ไม่ยุ่งเค้าก็บอกให้พวกเราสะสางเอง ถ้าหากคุณมีเข้มแข็งน่าจะทำลงได้ยังไง ซึ่งพวกเราก็แบ่งหน้าที่กันเลย

แต่ว่าก็พิสูจน์ตนเองทำให้เสียงอิสานเป็นตำนานได้?

ที่คุณพ่อไม่ยินยอมขึ้นเวที เพราะว่าเค้าเป็นคนประหม่ามากมายเค้าเกลียดออกสื่อแม้กระนั้นอาจจะมีบ้าง ซึ่งวันไหนที่ลูกในกลุ่มมีปัญหา เขาก็ออกไปหน้าเวทีเพื่อเซอร์ไพรส์สำหรับในการขจัดปัญหา ซึ่งวันไหนที่บิดาขึ้นเป็นเป็นภาพที่หาดูยากมาก เด็กทุกคนก็จะกลัวป๋าเนื่องจากเขาเป็นคนเสียงดัง

วันนี้ที่ไม่มีคุณพ่อแล้วพวกเรารู้สึกอย่างไร?

ก็มีความคิดว่าลอยเคว้งมาก และไม่อยากใช้คำว่าพลาดเลย ด้วยเหตุว่าคุณพ่อไม่ต้องการที่จะอยากรักษาตัวเอง เนื่องจากท่านกลัวเป็นภาระของแม่ ซึ่งเราก็ไปบนตรงไหนก็ได้ให้ท่านพ่อกลับมาแข็งแรงได้ แม้กระนั้นการที่จะบนบานเขาจำต้องกระทำการรักษาเช่นกัน พอเพียงเข้าวันที่ 5 เดือนเมษายน เขาก็ขอพวกเราว่าเสียงอิสานไม่มี นกน้อย อุไรพร มิได้นะ ควรจะมี ซึ่งเขาก็บอกให้เราไม่ให้ทิ้งวงเสียงอิสาน และจากนั้นก็จำต้องสานต่อให้ได้ด้วยหัวใจที่แข็งแรงเพิ่มมากขึ้นแต่ละวันๆ.

แม่นกน้อย
ขอบคุณข้อมูลจาก https://freelydays.com/13913/