ฝึกฝนเดินลำพังถ้าหากไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[deam205]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากเท่านั้น

ราว การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากมายเพียงแค่นั้นที่ควร

ถนอมต้องทราบถนอม เพราะเหตุว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งที่มีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด แล้วก็เสียใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกท้อแท้ถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเหอะแม้กระนั้นเมื่อร้องจนถึงสาแก่ใจแล้ว ก็จำต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งตอบแทนความสัมพันธ์ไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแ ปลกหน้าคุณจะต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้น

สักเพียงใดเพราะเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ชรา ก็เลยอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีคนไหนกันดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขแม้ใครสักคนไม่มีค่าเพียงพอให้ท่านถนอม ก็จำต้องฝึกปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปพรรณสัณฐาน

ควรศึกษาที่จะชื่นชอบผู้ที่ความรู้ความเข้าใจ และแม้คุณรู้สึกว่าตัวเองสู้คนอื่นเขามิได้อย่ า

ได้น้อยเนื้อต่ำใจ เพราะคุณ ก็เป็นคนเดินดินราวกับคนอื่นทั่วๆไป

พ่อแม่เป็นผู้ที่รักและปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า มีความรู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ไม่สงส ารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่ทราบโตสักครั้ง

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

เพราะทุกสิ่งแปรไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอาแนวทางการเก่าๆมาแก้ไข คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อพร่ำ อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ควรทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เนื่องจากทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จำเป็นต้องเ ดินเช่นกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนถึง

จุดหมายปลายทาง อย่ า ให้คนไหนผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งหมดใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของผู้คน เกิดขึ้นจากการเกลียดชังที่จะอยู่เพียงลำพัง
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/